ΔΙΟΣ ΝΟΥΣ...

    Έχει κουράσει όλη αυτή η κατάσταση αδέρφια. Δε ξέρω αν εσείς έχετε λουφάξει στα σπιτάκια σας και ευχαριστείτε το χριστούλη επειδή ακόμα έχετε δουλίτσα και μπορείτε να πάτε στο σούπερ μάρκετ ν'αγοράσετε τα αχρειώδη, πάντως εγώ το φιλοσόφησα το ζήτημα. Δεν πρόκειται να τους κάνω τη χάρη.
    Ας οργανωθούμε λοιπόν. Αλλά πού; Και με ποιόν; Με τους φασίστες που στήνουν χορό πάνω από τα ερείπια της χώρας επειδή ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δε περίμεναν να γίνουν ποτέ πρώτη είδηση; Ας ακολουθήσουν άλλοι τις ονειρώξεις του Μιχαλολιάκου. Με τους wannabe πασόκους που τάζουν λαγούς με πετραχήλια; Λυπάμαι αλλά ο υπερβολικός λαϊκισμός δεν έκανε ποτέ καλό. Άσε που μου προξενεί αλλεργία.
    Άλλος δρόμος υπάρχει; Πιστεύεις ότι διαβάζεις τον Διόνυσο και θα βρεθείς σε αδιέξοδο; Φυσικά και υπάρχει! Επειδή είναι κομματάκι δύσκολο να μπλεχτείς και να κάνεις καλή δουλειά στα σάπια κοινά της χώρας μπορείς να ξεκινήσεις από τα πιο βασικά. Τον εαυτό σου. Αυτογνωσία, αγαπητοί μου. Ασφαλώς ξέρετε τη λέξη. Την έχετε ακούσει πολλές φορές σε εκπομπές lifestyle, σε βαρετά άρθρα άνεργων ψυχολόγων, σε ευπώλητα βιβλία του τίποτα. Μα είναι τόσο σημαντικό να γνωρίσεις τον εαυτό σου, που δε θα χαρίσω τον όρο σε αυτούς τους καραγκιόζηδες. Εάν ψάξεις ενδελεχώς μέσα σου θα καταλάβεις ποιός είσαι, τί θέλεις απ' τη ζωή και που πας. "Γίνε αυτό που είσαι", έλεγε ο Νίτσε, διότι αν γίνεις αυτό που είσαι,λέω εγώ, ένα κύμα αισιοδοξίας θα παρασύρει εσένα και τον περίγυρό σου και η ζωή σου θα αλλάξει προς το καλύτερο. Φανταστείτε,λοιπόν, ανθρώπους που "περνάνε" αυτή τη διαδικασία αυτογνωσίας πόσο πιο χρήσιμοι και καλύτεροι είναι στη κοινωνία. Αρχίζουμε από τον εαυτό μας, λοιπόν, για να προχωρήσουμε παραπέρα. Ας αλλάξουμε εμείς και μετά θ' αλλάξουν οι γύρω μας,οι παραδίπλα, η γειτονιά, η πόλη...
    Και γιατί να το κάνουμε μόνοι μας; Γιατί κανένας δε πρόκειται να σου προσφέρει αυτά που δικαιούσαι και αξίζεις. Ναι, σε μια ιδανική κοινωνία αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω της παιδείας. Η σωστή παιδεία δημιουργεί ανοιχτά πνεύματα, ελεύθερους και ανεξάρτητους ανθρώπους, ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Αλλά ας μιλάμε ρεαλιστικά αγαπητοί μου. Είναι δυνατόν να περιμένουμε πότε θα αλλάξουν οι άλλοι τα πράγματα; Στην Ελλάδα ζούμε,ξέρετε πώς γίνεται η δουλειά εδώ. Μια ζωή την έχουμε(εσείς τουλάχιστόν,εγώ είμαι αθάναντος!) δε μπορούμε να αφήνουμε το χρόνο να περνάει και να καθόμαστε άπραγοι...
Υ.Γ: Ρε μεγάλε θα μας πεις τί εννοείς με τον τίτλο του άρθρου σου; Αγαπητέ αναγνώστη, απ' ότι φαίνεται δεν ήσουν ατσίδας στα μαθήματα θεωρητικής κατεύθυνσης! "Διός νους". Οι σκέψεις του Δία,του πατέρα μου,το απόσταγμα σοφίας του θεού των θεών, του πατέρα των πατέρων. Το μυαλό του παντοδύναμου, που προσφέρεται απλόχερα στο πιάτο σου. Βέβαια, επειδή καμιά φορά τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, μπορεί ο τίτλος να είναι απλά ένας αναγραμματισμός του ονόματός μου!