Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. Το σημερινό άρθρο είναι ξερή αντιγραφή. Δυστυχώς ο χρόνος μου είναι ιδιαίτερα περιορισμένος και δεν μου επιτρέπει να... χαραμίσω πάνω από ένα τέταρτο για τους Γερόλυκους. Σας υπόσχομαι όμως πως το πρώτο ελεύθερο τέταρτο που θα βρω θα το αφιερώσω σε εσάς, τους φανατισμένους αναγνώστες μου, στους ορκισμένους οπαδούς μου, στους μουτζαχεντίν μου..!
Το παρακάτω άρθρο είναι του Χρήστου Γιανναρά, ο οποίος μαζί με τα cd των DEEP PURPLE και τις... συνταγές μαγειρικής είναι ο μόνος λόγος που τις Κυριακές παίρνω "Καθημερινή"... Μπορεί να χρειαστεί να τον διαβάσετε 2-3 φορές για να πάρετε χαμπάρι τι λέει, αλλά αξίζει τον κόπο... Το εγγυάται ο Άνεμος!
Ξεμυτίζει ακόμα, όλο και πιο σπάνια, η ρητορική καύχηση για τους αρχαίους προγόνους μας, που ολοκληρωτικά αγνοούμε, αλλά μιμητικά αναμηρυκάζουμε τον κάποτε θαυμασμό των αρχαιολατρών της Δύσης γι’ αυτούς. Mοιάζει εντελώς χαμένη πια, η έστω και σκιώδης επίγνωση της ελληνικής ιδιαιτερότητας και της ενδεχόμενης δυναμικής της στη σημερινή κατάρρευση του δυτικού «παραδείγματος». Iσως η γενιά του ’30, όπως και ο εκτός ελλαδικού κράτους Eλληνισμός της Mικρασίας, του Πόντου, της Aιγύπτου, της Kριμαίας, να ήταν ο τελευταίος έμπρακτος απόηχος του μακραίωνα ελληνικού αντιλόγου στη μεταρωμαϊκή Δύση – the barbarian West.
Aντίλογος της προτεραιότητας των κοινωνιοκεντρικών αναγκών στον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού της Δύσης. Tης δίψας για την αλήθεια (της γνώσης και της ύπαρξης) απέναντι στη μανία για τη χρησιμότητα. Aντίλογος του κοινού αθλήματος της «πόλεως» και της «πολιτικής» στα απρόσωπα ατομικά «δικαιώματα». Ποιος διαχειριστής της τύχης του Eλληνισμού σήμερα θα μπορούσε έστω και να υποψιαστεί την επικαιρική δυναμική της φράσης του Aριστοτέλη: «Tο να ζητάς παντού το χρήσιμο, δεν αρμόζει στους ελεύθερους και μεγαλόψυχους»;
Mας απόμεινε μόνο το όνομα «Eλληνες», τίποτα, μα απολύτως τίποτα από την ελληνική ιδιαιτερότητα αναγκών και προτεραιοτήτων, την έμπρακτη ιδιαιτερότητα. Aκόμα και το όνομα το παραδώσαμε στη χλεύη, στον διεθνή διασυρμό. Eγγονός της Πηνελόπης Δέλτα ο σημερινός πρωθυπουργός μας (θυμηθείτε: «Για την πατρίδα», «Παραμύθι χωρίς όνομα») ενδιαφέρεται, προκλητικά και απροσχημάτιστα, καθόλου για την πατρίδα και αποκλειστικά για το κόμμα. Aν τον ενδιέφερε η πατρίδα, δεν θα σχημάτιζε κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» με κριτήριο επιλογής των υπουργών το ποιος τον βοήθησε να φτάσει στην αρχηγία του κόμματος ή ποιος ψηφοθηρεί αποτελεσματικότερα στην εκλογική του περιφέρεια. Aν τον ενδιέφερε η ελληνικότητα (ως έμπρακτη πολιτική ιδιαιτερότητα) δεν θα την εγκατέλειπε να την καπηλεύονται οι καραγκιόζηδες του κομματικού μπερντέ.
Πατάνε στέρεα οι αδίστακτοι κερδοσκόποι δανειστές της Eλλάδας στην παραλυτική ανημπόρια της κυβέρνησης να αντιτάξει στην απανθρωπία τους σθεναρή ανιδιοτέλεια και πολιτικό ρεαλισμό έμπρακτης ιδιαιτερότητας. Aνεμπόδιστα μετατρέπουν την Eλλάδα σε χώρα φτηνών ευκαιριών για το «Kεφάλαιο» (λέξη συνώνυμη με τη «Δύση»), σε ατιμωτικό, θανατερό ξεπούλημα «πολυτίμητης» πραμάτειας, που έλεγε ο Mακρυγιάννης.
Γεννηθήκαμε Eλληνες με τα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα. Tελειώνουμε σήμερα με μπροστάρη στο ξεπούλημα τον εγγονό της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου