ΑΥΡΙΟ...

    Και πάλι στις κάλπες λοιπόν. Ένα μήνα μετά τις πρώτες εκλογές, για να εκλέξουμε οριστικά(...) κυβέρνηση. Με Σαμ θα συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο. Με Τσίπρα αλλάζουμε πολιτική. Ή μήπως όχι; Γιατί κυκλοφορεί ευρέως η άποψη ότι ο Αλέξης λαϊκίζει και πως αν έρθει στην εξουσία δε θα κάνει αυτά που υπόσχεται, κυρίως βέβαια δεν θα ακυρώσει το μνημόνιο. Να σας πω κάτι; Δε ξέρω. Παρακολούθησα αρκετές πολιτικές συζητήσεις στη τηλεόραση. Οι περισσότερες είναι χάσιμο χρόνου. Γιατί μιλάνε μέτριοι,ως επί το πλείστον άνθρωποι, αναπαράγοντας την κομματική γραμμή. Και ο Γκάντι να είσαι κάποια στιγμή εκνευρίζεσαι ακούγοντας τα ίδια και τα ίδια. Κούφια λόγια κυρίως,που σπανιότατα μιλούν για τα ουσιαστικά προβλήματα. Κλείνεις, λοιπόν, τη τηλεόραση και νιώθεις πιο μπερδεμένος από πριν.
    Ας τα αφήσουμε όμως αυτά και να πάμε στα πιο σοβαρά. Τί γίνεται γύρω μας; Προσωπικά βλέπω μια κοινωνία διαλυμένη, διαιρεμένη, η οποία δε ξέρει που πατάει και που βρίσκεται. Νοσοκομεία δεν υπάρχουν, λεφτά δεν υπάρχουν, δουλειές δεν υπάρχουν, η ψυχραιμία έχει χαθεί προ πολλού. Και τί υπάρχει; Μίσος και φόβος σε άφθονες ποσότητες. Και ξύλο έχουμε. Και φόνους έχουμε. Και ληστείες έχουμε. Και αυτοκτονίες με το τσουβάλι. Τέτοιο χάος επικρατεί σε εμπόλεμες περιοχές. Αλλά μήπως η Ελλάδα δεν είναι το πειραματόζωο ενός οικονομικού πολέμου, ο οποίος ξεκίνησε από τις ΗΠΑ το 2008 και ακόμα δε ξέρει κανείς πότε θα τελειώσει. Και κυρίως ΠΩΣ...
    Αυτή η κοινωνία, λοιπόν, αύριο καλείται να αποφασίσει ποιοί θα την κυβερνήσουν. Ποιός όμως είναι τόσο αφελής ώστε να πιστεύει ότι όποιος κυβερνήσει θα μπορέσει να βάλει τάξη σε αυτό το μπάχαλο; Σκεφτείτε μόνο πόσο σκληρή αντιπολίτευση θα έχει όποιος και να πάρει την εξουσία...Και επειδή κουλτούρα συνεργασιών δεν υπάρχει η όποια συγκεβέρνηση προκύψει θα έχει να αντιμετωπίσει, εκτός από την αντιπολίτευση, και τα μαχαιρώματα των υποτίθεται συνεργατών, οι οποίοι θα προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτοί στα υπουργεία που θα έχουν τα πηγαίνουν περίφημα και οι άλλοι είναι οι ανίκανοι. Με προφανή, φυσικά, σκοπό να επωφεληθούν στις επόμενες εκλογές. Οι οποίες θα είναι και πάλι σύντομα. Να το θυμάσαι αυτό...
    Καλά όλα αυτά, αλλά με τη χώρα και τους πολίτες τί γίνεται; Προσπαθώ πολύ να βρω κάποια αχτίδα αισιοδοξίας. Δε χρειάζεται να είσαι πεσιμιστής για να μη βρίσκεις τίποτα. Απλά ρεαλιστής. Πώς μπορείς να πείσεις κάποιον που έχει ετοιμάσει τα μπογαλάκια του και είναι έτοιμος να μεταναστεύσει, να μείνει στην Ελλάδα; Έχεις επιχειρήματα; Εγώ όχι. Παρόλο που δε νομίζω ότι θα μπορέσω προσωπικά να φύγω από τον ευλογημένο τούτο τόπο, ακόμα κι αν δεν έχω να φάω. Πώς όμως θα κρατήσω τον διπλανό μου, ο οποίος τη κάνει αηδιασμένος και απογοητευμένος από την κατάσταση; Και τί θα γίνει με αυτούς που μένουν πίσω; Οι μόνοι που χαίρονται αυτή την εποχή είναι οι ονειροπαρμένοι αριστεροί και οι φασίστες. Όλοι οι υπόλοιποι είναι "κουμπωμένοι", απογοητευμένοι και τη βγάζουν με χαπάκια, λόγια παρηγοριάς ή επιφανειακή-ψεύτικη χαρά.
    Δεν έχω σκοπό να σου μαυρίσω τη καρδιά. Άλλωστε αν δε κοιτάς μόνο τη πάρτη σου, αλλά και γύρω σου, λίγο παραπέρα απ' τον εαυτούλη σου θα τα έχεις διαπιστώσει όλα αυτά. Το μόνο που προσπαθώ είναι να δω την Ελλάδα αύριο, μεθαύριο, σε δύο μήνες, σε ένα χρόνο. Και δεν μπορώ. Ή μπορεί και να μη τολμώ να πω αυτό που διακρίνω...