Μπορεί ο κόσμος να μη τέλειωσε ακόμη και οι μάγιας με τους οπαδούς της θεωρίας τους να λάθεψαν, οι γερόλυκοι πάντως διαλύονται και δεν πρόκειται για ψεύτικη είδηση...Γνωρίζω ότι πολλοί από σας θα κλάψετε με μαύρο δάκρυ, θα στενοχωρηθείτε βαθύτατα και η ζωή σας δε θα είναι ποτέ πια όπως πριν. Ένα αποκούμπι είχατε σ' αυτούς τους χαλεπούς καιρούς και το χάνετε κι αυτό.
Δεν είναι όμως δυνατόν να συνεχίσουμε την πορεία μας, τουλάχιστον όχι με αυτή την ονομασία και αυτή τη σύνθεση. Γερόλυκοι. Πληθυντικός αριθμός. Λογικό, από τη στιγμή που δύο διαχειριζόμασταν το μπλογκ. Ο Άνεμος και ο Διόνυσος. Μόνο που ο Άνεμος έπαψε από καιρό και να..."φυσάει", αλλά και να είναι στην ουσία γερόλυκος. Προτίμησε το συμβιβασμό. Πλέον έχει μετατραπεί σε οικόσιτο ζώο, έρμαιο του ιδιοκτήτη του, που το ταϊζει και το καλομαθαίνει, μέχρι να έρθει η ώρα της "σφαγής" του.
Όπως λοιπόν είναι κατανοητό δε μπορεί να συνεχισθεί η κοινή πορεία. Οι λύκοι είναι αγέρωχοι, περήφανοι και λεύτεροι και δε ταιριάζουν τα χνώτα τους με κότες και γουρούνια. Ίσα ίσα που κάτι τέτοια ζωάκια οι λύκοι τα 'χουν για κολατσιό! Κάθε άνθρωπος κρίνεται για τις επιλογές του. Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε τους δικαστές, ούτε θεωρούμε πως έχουμε το αλάθητο του Πάπα. Αυτοί που μας συγκινούν ,άλλωστε, είναι ενδιαφέροντες χαρακτήρες που δε φοβούνται να κρύψουν τα λάθη και τις αδυναμίες τους και ρουφάνε τη ζωή με πάθος. Όμως δε μας αρέσουν οι κωλοτούμπες και οι στροφές 180 μοιρών. Πάντα υπάρχουν σταθερές βάσεις και θεμέλια και όταν κάποιοι επιλέγουν τον καιροσκοπισμό και τη λήθη δεν δυνάμεθα να ακολουθήσουμε τον ίδιο δρόμο. Όταν μάλιστα είναι πασιφανές πως ο δρόμος αυτός οδηγεί στον γκρεμό.
Επέλεξε το αδιέξοδο, ρίχνωντας στον Καιάδα(το βουνό εννοώ, όχι τον καραγκιόζη της χα...) την προσωπικότητά του. Γιατί ο Άνεμος μπορεί να είχε τις παραξενιές του, τα έτσι του, τα γιουβέτσι του, αλλά κανείς δε μπορούσε ν' αμφισβητήσει πως ήταν ένας άνθρωπος με τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα. Είχε δική του διαμορφωμένη άποψη για τα πράγματα, ασχέτως αν συμφωνούσες μ' αυτήν ή όχι. Είχε πηγαίο χιούμορ (ελαφρώς χοντροκομμένο και κακόγουστο μερικές φορές...) και διάθεση για ζωή. Θα μπορούσα να αραδιάσω πολλά ακόμη για τον Άνεμο, πάντα με τη συνδρομή παρελθοντικών χρόνων, καθώς ο άνθρωπος αυτός δεν υπάρχει πια. Όχι ως ύλη, αλλά ως ουσία.
Όσοι πιστεύετε σε κάποιο θεό ή θεούς μπορείτε να ερμηνεύσετε το γεγονός μεταφυσικά. Για παράδειγμα, ότι ο Άνεμος ανελήφθη εις τους ουρανούς για να βοηθήσει τον Πατέρα-Δημιουργό του στην σύνταξη των καταλόγων για τον Παράδεισο! Στη θέση του ο Παντοδύναμος έστειλε κάποιον ξενέρωτο μεσοαστό που πλέον δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο πέρα από την πάρτη του και προσπαθεί να κάνει τη ρουτίνα του και τη μιζέρια του ενδιαφέρουσες. Αυτή είναι, ας πούμε, η οπτική ενός χριστιανού! Εγώ, πάλι, που έχω τις άκρες μου στον Όλυμπο ρώτησα μια μέρα τον πατέρα μου,που τον βρήκα ξεμέθυστο,΄τί απέγινε ο Άνεμος. Εκείνος μου είπε πως παραμερίστηκε από κάποιον ευνουχισμένο τυπάκο, έναν αξιολύπητο φασουλή οικογενειάρχη που νομίζει πως είναι ευτυχισμένος. Τόνισε, ομως, το "παραμερίστηκε" και όταν τον πίεσα να συνεχίσει είπε πως δεν έχει χαθεί κάθε ελπίδα, αρκεί να υποστεί ένα δυνατό σοκ που θα τον "ξυπνήσει" και θα μπορέσει να δει ότι έχει πάρει το λάθος δρόμο. Πολύ αισιόδοξο τον βρίσκω τον πατέρα, εγώ βλέπω την κατάσταση ως μη αναστρέψιμη.
Τέλος, λοιπόν, ας πάρει καθένας το δρόμο του και στη πορεία θα φανεί ποιός επέλεξε σωστά και ποιός υπό την επίρρεια ενός ανεξήγητου πανικού. Όσο για όλους εσάς που δε θα μπορείτε πλέον να γαλουχήστε με τα φλογερά άρθρα μου και θα αναζητάτε εναγωνίως τις ψαγμένες απόψεις μου μην αγχώνεστε! Αν θέλετε πραγματικά να με δείτε και να με χορτάσετε να είστε σίγουροι πως θα βρεθούμε...κάπου εκεί έξω...ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ!
Δεν είναι όμως δυνατόν να συνεχίσουμε την πορεία μας, τουλάχιστον όχι με αυτή την ονομασία και αυτή τη σύνθεση. Γερόλυκοι. Πληθυντικός αριθμός. Λογικό, από τη στιγμή που δύο διαχειριζόμασταν το μπλογκ. Ο Άνεμος και ο Διόνυσος. Μόνο που ο Άνεμος έπαψε από καιρό και να..."φυσάει", αλλά και να είναι στην ουσία γερόλυκος. Προτίμησε το συμβιβασμό. Πλέον έχει μετατραπεί σε οικόσιτο ζώο, έρμαιο του ιδιοκτήτη του, που το ταϊζει και το καλομαθαίνει, μέχρι να έρθει η ώρα της "σφαγής" του.
Όπως λοιπόν είναι κατανοητό δε μπορεί να συνεχισθεί η κοινή πορεία. Οι λύκοι είναι αγέρωχοι, περήφανοι και λεύτεροι και δε ταιριάζουν τα χνώτα τους με κότες και γουρούνια. Ίσα ίσα που κάτι τέτοια ζωάκια οι λύκοι τα 'χουν για κολατσιό! Κάθε άνθρωπος κρίνεται για τις επιλογές του. Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε τους δικαστές, ούτε θεωρούμε πως έχουμε το αλάθητο του Πάπα. Αυτοί που μας συγκινούν ,άλλωστε, είναι ενδιαφέροντες χαρακτήρες που δε φοβούνται να κρύψουν τα λάθη και τις αδυναμίες τους και ρουφάνε τη ζωή με πάθος. Όμως δε μας αρέσουν οι κωλοτούμπες και οι στροφές 180 μοιρών. Πάντα υπάρχουν σταθερές βάσεις και θεμέλια και όταν κάποιοι επιλέγουν τον καιροσκοπισμό και τη λήθη δεν δυνάμεθα να ακολουθήσουμε τον ίδιο δρόμο. Όταν μάλιστα είναι πασιφανές πως ο δρόμος αυτός οδηγεί στον γκρεμό.
Επέλεξε το αδιέξοδο, ρίχνωντας στον Καιάδα(το βουνό εννοώ, όχι τον καραγκιόζη της χα...) την προσωπικότητά του. Γιατί ο Άνεμος μπορεί να είχε τις παραξενιές του, τα έτσι του, τα γιουβέτσι του, αλλά κανείς δε μπορούσε ν' αμφισβητήσει πως ήταν ένας άνθρωπος με τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα. Είχε δική του διαμορφωμένη άποψη για τα πράγματα, ασχέτως αν συμφωνούσες μ' αυτήν ή όχι. Είχε πηγαίο χιούμορ (ελαφρώς χοντροκομμένο και κακόγουστο μερικές φορές...) και διάθεση για ζωή. Θα μπορούσα να αραδιάσω πολλά ακόμη για τον Άνεμο, πάντα με τη συνδρομή παρελθοντικών χρόνων, καθώς ο άνθρωπος αυτός δεν υπάρχει πια. Όχι ως ύλη, αλλά ως ουσία.
Όσοι πιστεύετε σε κάποιο θεό ή θεούς μπορείτε να ερμηνεύσετε το γεγονός μεταφυσικά. Για παράδειγμα, ότι ο Άνεμος ανελήφθη εις τους ουρανούς για να βοηθήσει τον Πατέρα-Δημιουργό του στην σύνταξη των καταλόγων για τον Παράδεισο! Στη θέση του ο Παντοδύναμος έστειλε κάποιον ξενέρωτο μεσοαστό που πλέον δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο πέρα από την πάρτη του και προσπαθεί να κάνει τη ρουτίνα του και τη μιζέρια του ενδιαφέρουσες. Αυτή είναι, ας πούμε, η οπτική ενός χριστιανού! Εγώ, πάλι, που έχω τις άκρες μου στον Όλυμπο ρώτησα μια μέρα τον πατέρα μου,που τον βρήκα ξεμέθυστο,΄τί απέγινε ο Άνεμος. Εκείνος μου είπε πως παραμερίστηκε από κάποιον ευνουχισμένο τυπάκο, έναν αξιολύπητο φασουλή οικογενειάρχη που νομίζει πως είναι ευτυχισμένος. Τόνισε, ομως, το "παραμερίστηκε" και όταν τον πίεσα να συνεχίσει είπε πως δεν έχει χαθεί κάθε ελπίδα, αρκεί να υποστεί ένα δυνατό σοκ που θα τον "ξυπνήσει" και θα μπορέσει να δει ότι έχει πάρει το λάθος δρόμο. Πολύ αισιόδοξο τον βρίσκω τον πατέρα, εγώ βλέπω την κατάσταση ως μη αναστρέψιμη.
Τέλος, λοιπόν, ας πάρει καθένας το δρόμο του και στη πορεία θα φανεί ποιός επέλεξε σωστά και ποιός υπό την επίρρεια ενός ανεξήγητου πανικού. Όσο για όλους εσάς που δε θα μπορείτε πλέον να γαλουχήστε με τα φλογερά άρθρα μου και θα αναζητάτε εναγωνίως τις ψαγμένες απόψεις μου μην αγχώνεστε! Αν θέλετε πραγματικά να με δείτε και να με χορτάσετε να είστε σίγουροι πως θα βρεθούμε...κάπου εκεί έξω...ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ!
