ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΙΣΜΟΣ...

     Εδώ είμαι αγαπητοί μου αναγνώστες! Όσοι έχετε ακόμα δουλειά, στον πολύπαθο ιδιωτικό τομέα, μάλλον δε μπορείτε να πάρετε άδεια, γιατί το αφεντικό σε τέτοιο αίτημα σε κοιτάει λες και του σκότωσες τη μάνα. Με ύφος "αντί να μου λες κι ευχαριστώ που δε σ' έχω απολύσει, τολμάς και θέλεις διακοπές;"...Το πιο πιθανό είναι να πας πάσο και να αρχίσεις να παρηγοριέσαι με σκέψεις του τύπου "εντάξει, δε δουλεύω και μεσ' στο λιοπύρι, έχουμε κλιματισμό στο γραφείο, τζάμπα καφεδάκι, το αφεντικό πληρώνει στην ώρα του(έστω και 5 κατοσταρικάκια)" κτλ.
    Ζητιάνοι έχουμε καταντήσει. Η' άνεργοι. Η' δημόσιοι υπάλληλοι του χιλιάρικου περίπου(ώσπου να μειωθεί κι αυτό σε λίγο καιρό...) Παρατηρώ και "ακούω" τον κόσμο στους δρόμους. Άδεια βλέμματα, σκυθρωποί, χαμένοι στις σκέψεις τους, αποξενωμένοι. Οι αυτοκτονίες κάνουν πάρτι. Βγαίνουν μία Παρασκευή κι ένα Σάββατο, το ξενυχτάνε, γελάνε ψεύτικα, το παίζουν άνετοι και μετά γυρνάνε ξανά στη μίζερη καθημερινότητά τους. Έχω σιχαθεί τις οικονομικές συζητήσεις. Λεφτά παντού. Χρέη, λογαριασμοί, τράπεζες,άγχος. Έχετε τρελάνει και τα κλεφτρόνια και σκοτώνουν για 50 ευρώ...
    Έχω να δω χαρούμενο άνθρωπο εδώ και πολύ καιρό. Κι αν αυτό μοιάζει φυσιολογικό, ας το θέσω αλλιώς: έχω να δω άνθρωπο με στόχο,με όραμα πολύ καιρό. Λογικό κι αυτό θα μου πεις. Έχουν βάλει σκοπό να μας αφανίσουν, να πηδήξουν τις ζωές μας. Για να μείνεις όρθιος και ανεπηρέαστος σε αυτή την "καταιγίδα" θα πρέπει να συμβαίνουν δύο πράγματα:ή να είσαι πολύ δυνατός σα χαρακτήρας ή πολύ αναίσθητος έτσι ώστε όλα αυτά να μη σε αγγίζουν. Οι περισσότεροι νομίζω πως επιλέγουν τη λογική του στρουθοκάμηλου, ο οποίος κρύβει το κεφάλι του στην άμμο νομίζοντας ότι θα αποφύγει το κακό που έρχεται. Επιλέγουν, λοιπόν, οι συνάνθρωποί μας να κρυφτούν στο δικό τους κόσμο. Στον υπολογιστή, στα βιβλία, στο σπίτι-φυλακή, στη δουλειά, στα χάπια, στη ρουτίνα τους. Ότι καλύτερο για τους νταβατζήδες μας δηλαδή. Έτσι ακριβώς μας θέλουν. Πειθήνια στρατιωτάκια, άβουλα όντα, που ακολουθούν κατά γράμμα τα αρρωστημένα σχέδιά τους.
    Πώς όμως μπορεί ο άνθρωπος που περιέγραψα σύντομα πριν να "ξυπνήσει" και να αντιδράσει; Πώς γίνεται να αποβάλλει τον φόβο και την "ασφάλεια" και να αλλάξει ρώτα; Θα μπορούσα να απαντήσω με ευχολόγια και να δώσω πρόχειρα κάποιες θεωρητικές λύσεις. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν μπορεί. Οι γόρδιοι δεσμοί κόβονται, δε λύνονται. Αυτό σημαίνει πως σ' αυτή τη περίπτωση η στροφή πρέπει να είναι 180 μοίρες. Με ημίμετρα απλά θα προσθέσεις μια ψευδαίσθηση στη μίζερη ζωούλα σου, η οποία θα παρατείνει τη μιζέρια σου.
    Πολύ Φρόυντ την είδα σήμερα, μου φαίνεται! Γενναίες αποφάσεις χρειάζονται λοιπόν. Να "καθαρίσεις" το μυαλό σου, να αναπροσαρμόσεις τους στόχους σου, να δεις τη ζωή με άλλο μάτι. Γι αυτό πιστεύω πως ελάχιστοι(για να μη πω κανείς...) θα μπουν σε αυτή τη διαδικασία. Γιατί βλέπουν μόνο την ανηφόρα και τον κακοτράχαλο δρόμο στην αρχή. Και κιοτεύουν, προτιμώντας να κάτσουν στα αυγά τους...Αν είστε μάγκες κάντε την προσωπική σας επανάσταση. Τολμήστε εκεί που οι άλλοι δειλιάζουν. Δείτε το φως εκεί που οι άλλοι βλέπουν σκοτάδι. Δε μπορείτε όμως. ΚΟΤΕΣ...
*χρειάζεται να βάλω υπογραφή; μόνο ο Διόνυσος θα μπορούσε να τα γράψει αυτά. Ο άλλος έχει πάρει "σύνταξη" απ' το μπλόγκ...